رفاقت

بیا ترک رفیقان هوا کن

بیا چندی رفاقت با خدا کن

در این سودا تو را سود است بسیار

اگر دیدی ضرر لعنت به ما کن

باید زندگی کرد

زندگی باید کرد

گاه با تلخی راه,گاه با یک گل سرخ

گاه با یک دل تنگ

گاه باید رویید در میان باران

گاه باید خندید با غمی بی پایان

آغاز

ای نام تو بهترین سرآغاز

بی نام تو نامه کی کنم باز

ای یاد تو مونس روانم

جز نام تو نیست بر زبانم

هم قصه ی نا نموده دانی

هم نامه ی نا نوشته خوانی

از ظلمت خود رهاییم ده

با نور خود آشناییم ده

تا زمانی که هدفی برای کارم مشخص نکرده ام آغاز برایم بی معناست

و هر بار دوباره آغاز می کنم آغازی بی سرانجام...

سلام.....